Donderdag 5 januari, Ella

Vroeg op, en naar Little Adam's Peak. Een makkelijke klim - behalve de allerlaatste piek. Daarvoor moet je goede schoenen hebben. Ik blijf op de eennalaatste piek, Hettie gaat door. Het loont om vroeg te gaan, er zijn nog relatief weinig mensen op pad. We zijn al wel vlak na zonsopgang, er zijn er die nóg vroeger gaan, om vanaf een van de toppen de zon te zien opkomen.

De plek heet Little Adam's Peak naar analogie van de echte, grote Adam's Peak, die je 'gedaan moet hebben'. Wij niet, dus, al was het maar omdat we er op 1 januari langskwamen en dan werkelijke een meute aan mensen omhoog klimt om de zon te zien opkomen. Een tocht waaraan je, geloof ik, al om 2 uur 's nachts moet beginnen.




Na terugkomst ontbijt en een telefoontje naar Booking (met het telefoontoestel van Sun Top Inn) over 7/8 januari. Aan de lijn (Srilankees nummer) tref ik een Amerikaans-Engels sprekende heer, die doeltreffend helpt. Puntje van lof voor Booking.
Kritiek op Booking lezen en horen we ook, naar aanleiding van dit geval. Ze zouden hoteleigenaren in hun greep hebben en een te hoge commissie vragen. Gemiddeld een vijfde van de prijs gaat naar Booking.
De meeste hoteleigenaren berekenen dit echter door aan hun klanten. Die betalen dus voor het gemak van de informatie vooraf, het boeken en het zo uitsparen van telefoonkosten en tijd. En dan maar hopen dat die sites goed worden bijgehouden, zie ook 7 januari. Booking verzamelt in ieder geval ijverig recensies (ook negatieve).
Het zou, eenmaal hier, moeten lonen om zelf met hotelletjes te bellen. Zo hebben we Katamagama en Galle geregeld. Maar of dat iets in de prijs scheelt.... In ieder geval zijn alle hotelmensen die we het vroegen tot nu toe bereid gebleken om voor ons te bellen dan wel hun toestel te laten gebruiken. Ook tuktukkers bellen desgevraagd. Een extra toestelletje met Srilankese simkaart hebben we nog niet gemist.

's Middags wandelen we onder het spoor door langs de weg naar hotel Ambiente - denken we. Maar we hebben een bord verkeerd geïnterpreteerd en zijn te ver. Na het sjieke landhuis van de Kinellan-theefabriek-eigenaar en een pad naar 'labour houses' (aldus een man die we de weg vragen) keren we terug en nemen we een tuktuk naar Ambiente. Dat ligt prachtig en de koffie is er echt goed (sterk). We dalen via een tempel af naar de spoorlijn en wandelen met een omweg terug.

Avondmaal in Ella Village Restaurant. Helaas, geen watalappan. Wel daarna in een winkeltje, gewoon uit plastic bekertjes. 



Watalappan is een verre Srilankese variant van wat in Spanje flan heet... Kán heel lekker zijn.