Dinsdag 10 januari, Tangalle

Vroeg op, vogels bij de plas achter het duin, een ondiepe uitloper van de lagune. Nieuw zijn o.a. overlopertjes, lepelaars en poelruiters, mooi zijn de vele steltkluten, en ook de boerenzwaluwen die zich opwarmen en schoonpoetsen in de ochtendzon. 

 

Ontbijt bij twee gretige dames van Pearl Cave. Hoe langer we hier zijn, hoe meer van die kleine resortjes we ontdekken, met vaak weidse namen als Lagoon Paradise, Coconut Island en Ganesh Garden, en soms ook wonderlijk, want er is geen cave te bekennen bij Pearl Cave, en geen adelaarsnest bij Eagle's Nest. Zoals er ook geen olifant te bekennen is bij ons onderkomen King's Elephant.

Daarna volgt lui vakantieleven. Zwemmen, koffie nij Mangrove, zwemmen, siësta, lezen en schrijven, weer zwemmen, weer terras Mangrove (mangolassi), en avondmaal bij Coconut Island, o.a. garnalen.

 

Mangrove (Beach Cabanas) is wel favoriet van ons, want je kan er redelijk goed de zee in, ondanks de forse branding, en ze hebben heerlijke ontbijten en lassi's.

Om 8 uur worden we opgehaald voor de zeeschildpad-excursie. Per tuktuk (1500 rp) naar een oord aan de kust bij Rekawa, waar een stel schildpadwachten de boel in de gaten houdt. Een van hen wacht de bijna tweehonderd toeristen op. Geen schildpad, geen excursie. Wel schildpad, wel excursie, 1000 roepies pp toegang. In het gebouwtje hangt allerlei info over zeeschildpadden (vier soorten).

Het wordt wel schildpad.
Strenge waarschuwingen: géén flitslicht, geen zaklampen.
In ganzenpas naar het strand. In groepjes verzamelen we ons rond een hoop zand, waarin na enig turen een beest blijkt te zijn, een zeeschildpad (Groene Zeeschildpad) van een meter groot. 

Die ene foto van mij wordt niks:




Het beweegt zich moeizaam heen en weer, en blijkt bezig met eieren bedekken. Verderop nog een. Daarna wordt het wachten.

Ten slotte krijgen we een teken. Wij toeristen vormen een soort erehagen, waartussen het beest zich met zijn flippers uiterst moeizaam door het zand richting zee beweegt, een diep spoor in het zand achterlatend.
Dit ritueel herhaalt zich nog een keer.

Het is fantastisch om te zien, en nog prachtiger vind ik het moment waarop de schildpad de zee bereikt. Het beweegt soepel mee met de branding, je ziet haar nog even, dan is ze weg. Van de woeste golven heeft ze hoegenaamd geen last.
Het moet evenwel op haar ook diepe indruk maken, want de schildpadwacht vertelt dat ze steeds naar dezelfde plek terugkeren, terwijl ze toch duizenden kilometers rond kunnen zwerven door de oceaan. Ook de jonge schildpadjes die na twee maanden het nest verlaten en naar de zee scharrelen, komen als ze groot zijn naar diezelfde plek terug. De kans dat ze groot worden is klein: slechts een fractie van de vele jonge padjes haalt de volwassenheid. Ook in de zee is het eten en gegeten worden.